بعضی وقت ها فکر می کنم می بینم اونقدر که خدا رو وسط صدای سنتور و لای صدای پیانو پیدا می کنم،توی مسجد پیدا نمی کنم...
نمی دونم مشکل از منه یا نه...ولی کاش مامان نیاد وقتی آهنگ سنت پترز گیت کریس دی برگ رو گوش میدم...نیاد گیر بده که همش داری ترانه!!!! گوش می دی...
جالبه...از بچگی اونقدر این کارها برام قبیح و زشت بودن که حتی اگه الان بخوام برم یاد بگیرم هم نمی تونم...حتی سوت زدن بلد نیستم،تکون دادن سریع دست و انگشت ها رو بلد نیستم...
ولی دوست دارم یکی بشینه هی برام آهنگ های قشنگ پیانو بزنه...دوست دارم وقتی یکی داره واسه دل خودش ویلون می زنه بشینم یواشکی گوش کنم...بازم یاد اون اقاهه می افتم که واقعا به حجای چشم هاش با دلش می دید...سنتور می زد و امشب شب مهتابه می خوند...



دلم می خواد یکی باهام بیاد برم نصفه شب قدم بزنم تا خود صبح :|



بعدا نوشت: آره Sweet...با خودت بودم.نمی دونم تا حالا دلیلش رو فهمیدی یا نه...ولی اگه نفهمیدی بگو تا بهت بگم :)