خانوم‌ها عادت کرده‌اند و شاید هم نکرده‌اند به عادت ماهیانه. اما آدم‌ها (دقت کنید که آدم‌ها و نه فقط خانوم‌ها) سالی یک‌بار پریود می‌شوند. همه و از دم.. کسی گفت که من نمی‌شوم و پیش نمی‌آید و فلان و بیسار، شک نکنید دروغ می‌گوید. عادت هم نمی‌شود هیچ‌گاه. چه یک سال باشد و چه یک عمر.
آدم‌ها در روز تولدشان غمی می‌گیردشان که لازم به توضیح هم نیست حتی. چون هرکسی یک‌بار در سال تجربه‌اش می‌کند. آدم می‌نشیند و فکر می‌کند به گه‌هایی که در زندگی خورده؛ یا گه‌هایی که باید می‌خورده و نخورده (به طرز عجیبی حس می‌کنم این عبارت را توی تولد دو سال پیشم هم به‌کار برده بودم).
آدم می‌نشیند و فکر می‌کند که سنی که گذشته و حالا دیگر دانشجوها دهه‌ی هفتادی شده‌اند و هر دانش‌جویی دیگر هم‌سن تو نیست لزوما. این‌که دختر بالغی که توی خیابان می‌بینی، ممکن است ده سال از تو کوچک‌تر باشد. این‌که پسری که مانند مردها می‌آید و کار می‌کند، شاید قد انگشتان دستت از تو کوچک‌تر باشد.
زر زیادی نزنم. مخلص کلام؛ کاش آدم سن‌اش که زیاد شد، بزرگ هم بشود..
پ.ن: تمامی متن فوق به استثناء قسمت مخصوص بانوان که یک واکنش فیزیولوژیکی‌ست، در مورد آدم‌ها صدق می‌کند.