یعنی اینقدرالان عصبانی هستی که کامنتا رو اصلا تایید هم نمیکنی؟؟ خیال میکنی... مطمئنم بیشتر از این بلدی..حداقل اون انتگرالی که من بهت گفتم همون یه دونه رو که بلدی:) همه سوالا هم که انتگرال نیست پسر...تازه احتمالا الان امتحانت رو دادی... دیگه هرچه بادا بادا...بی خیال..از حالا به بعد باید درست رفت جلو :)
وابستگی های اینجا وابستگی های عجیبی ن. نه می تونی قبول کنی که واقعی ان نه می تونی ندید بگیریشون. به قول تو تو دنیای واقعی یه سال هم گم بشی کسی سراغت و نمی گیره. زاز هم بزنی کسی دس رو شونه ت نمی ذاره. اینجا یه ذره لحنت عوض شه یا یه ذره توی چت هات شکلک کم به کار ببری همه نگران می شن. همه به تکاپو می یوفتن. خود من از این دنیای مجازی شاید یکی مریمی رو دیدم یکی تو رو. مریمی که شد بهترین دوستم تو هم که اونروز انقد من سگ بودم فکر کنم گفتی این دختره روابط اجتماعی ش صفره :)) ولی واقعیت اینه که من خودم ذاتا همیشه از واقعی کردن آدمای مجازی فراری بودم. شاید به خاطر همون بی تفاوتی ای که آدمای واقعی دارن و آدمای مجازی ندارن. ولی یه اعتراف! جات خالیه توی این مجازی آباد! با اون شکلک حماقت :)) حداقل بیا بگو کجایی. چیکار می کنی. چرا نمیای. بیا خوب؟
یعنی اینقدرالان عصبانی هستی که کامنتا رو اصلا تایید هم نمیکنی؟؟
خیال میکنی... مطمئنم بیشتر از این بلدی..حداقل اون انتگرالی که من بهت گفتم همون یه دونه رو که بلدی:) همه سوالا هم که انتگرال نیست پسر...تازه احتمالا الان امتحانت رو دادی... دیگه هرچه بادا بادا...بی خیال..از حالا به بعد باید درست رفت جلو :)
امتحان چی شد؟امیدوارم خوب شده باشه.
سجاد تو فقط بهانه می یاری! نمی دونم کی می خوای به خودت بیای و خودت باشی نمی دونم واقعا!!!
:-"
تایید نکردی نکردی آخرشم چی رو هم تایید کردی:دی داغ کرده بودم از دستت
سووووووووووووووووووووت!
کجایی؟
وابستگی های اینجا وابستگی های عجیبی ن. نه می تونی قبول کنی که واقعی ان نه می تونی ندید بگیریشون. به قول تو تو دنیای واقعی یه سال هم گم بشی کسی سراغت و نمی گیره. زاز هم بزنی کسی دس رو شونه ت نمی ذاره. اینجا یه ذره لحنت عوض شه یا یه ذره توی چت هات شکلک کم به کار ببری همه نگران می شن. همه به تکاپو می یوفتن. خود من از این دنیای مجازی شاید یکی مریمی رو دیدم یکی تو رو. مریمی که شد بهترین دوستم تو هم که اونروز انقد من سگ بودم فکر کنم گفتی این دختره روابط اجتماعی ش صفره :)) ولی واقعیت اینه که من خودم ذاتا همیشه از واقعی کردن آدمای مجازی فراری بودم. شاید به خاطر همون بی تفاوتی ای که آدمای واقعی دارن و آدمای مجازی ندارن. ولی یه اعتراف! جات خالیه توی این مجازی آباد! با اون شکلک حماقت :)) حداقل بیا بگو کجایی. چیکار می کنی. چرا نمیای. بیا خوب؟
برگشتی بالاخره؟نظرخواهیم بستی که کسی نظر نده نه؟امیدوارم امتحانا خوب شده باشه و بتونی حسابی استراحت کنی.مواظب خودت باش آقا سجاد.:)
اگه بخوای نزدیک تر بشی به آدمای اینجا..اونوقت می شن حقیقی...کار ادمای حقیقی هم بی وفایی.پس تا وقتی مجازین زود به زود نگرانت می شن...
شد یه دور مسخره...
دوستت دارم داداشیم
خیلی غمگینم... برام دعا کن
من؟ من که خدا باهام قهره...