داشتم به حرف های دیروز فکر می کردم...به این نتیجه رسیدم خیلی از ماها دکتر پارساییم...می خوایم همه چی رو با خط کش و ترازو اندازه بگیریم...ولی نمیشه...به خاطر همین همیشه می خوریم به بن بست.یا خودمون خسته میشیم یا اونی که می خواد حرفش رو بفهمونه بهمون......
پ.ن: هنوزم فکر می کنم مهربونی به درد نمی خوره...انگار که یه جور حماقته...
اوهوم به درد نمی خوره
بدرد می خوره دوست خوبم...مطمئن باش یه جا نتیجه میده...
چرا به درد نمی خوره؟؟ پس من دیگه باهات مهربون نیستم خوب شد؟؟؟:دی
سلام ...
یه عالمه مرسی از تبریکای تولدت ...
نبودم که نیومدم ازت تشکر کنم .... بازم مرسی
ممنون...و واقعا تسلیت میگم به خودم و شما واسه داشتن چنین دوست خبرچینی :))
همه چی به اندازه اصلآ بد نیست ...
مهربونی هم به اندازش خیلی خوبه .... اما امان از وقتی که زیادی مهربون باشیم ... فقط این وسط ما ضربشو می خوریم و دیگران استفادشو ...
راستی بازم بیا اون ورا ...
خوشحال می شم ...
اما بی دعوا D:
خبرچین قیافه ته!! :|
خوب رفتی صاف گذاشتی کف دست نیکو [-(